Teken van leven

Donker zijn soms mensendagen
als de onmacht hoop weerspreekt.
Nergens sporen van een teken
dat de ban van wanhoop breekt.

In de diepte het verlangen
om die stem weer te verstaan
aangeraakt, gewenkt weer te worden
en opnieuw op weg te gaan.

Uitgezworven, vastgelopen,
vaag dat heimwee naar het licht.
Speurend naar het kleinste teken
van een droom, een vergezicht …

Uit het dode hout geboren
al aanwezig in de nacht
groeit een twijg de angst te boven,
groene bron van levenskracht.

Margreet Spoelstra