PINKSTEREN 8 JUNI 2025 OM 9.30 UUR IN WESTERGEEST

De dienst is te volgen via: https://www.kerkomroep.nl/#/kerken/11138

Thema van de dienst: ‘Adem van God’

Lezingen uit de bijbel: Joël 3: 1-15 en Handelingen 2: 1-11

Beste jongeren en ouderen,
samen gemeente van Jezus Christus,

Het Pinksterfeest, wat betekent dat voor ons?
Hebben we daar iets mee, worden we er warm, enthousiast van?
Veel mensen weten vandaag de dag niet meer zo goed wat Pinksteren eigenlijk inhoudt.
Ze denken misschien aan de paar vrije dagen die ze hebben.
Zoals veel mensen dat doen in deze tijd: eropuit trekken.
Natuurlijk is het goed om te genieten van de mooie dingen, maar Pinksteren is nog wel iets meer dan dat.
Ik denk dat het Pinksterfeest ook voor ons zoals we hier samen zijn wel moeilijk is.
Kerst en Pasen zijn veel bekendere feesten, daar kunnen we ons iets bij voorstellen: Een kind dat geboren is, een open graf.
Maar Pinksteren?
We vieren de komst van de Geest, wat moeten we ons daarbij voorstellen?
Het klinkt zo vaag en zweverig.
We kunnen de Geest niet zien, alleen maar voelen en ervaren.
Toch is het Pinksterfeest veel duidelijker en concreter dan we misschien denken.
Gods Geest, Gods adem wil in mensen wonen, ook in ons.
Wij hebben adem nodig, het lijkt zo gewoon, maar is bijzonder.
En we krijgen adem, door de Geest, en kunnen ook weer uitademen, de liefde van God doorgeven.
Wat in Jezus is begonnen kan met ons doorgaan.
Als het goed is, is er juist heel veel te zien.
Doordat wij in beweging komen en de woorden van God over liefde en rechtvaardigheid in praktijk brengen.
Maar misschien vinden wij Pinksteren wel een moeilijk feest, omdat het zo dichtbij komt, omdat het iets van onszelf vraagt.
Het kan ook zijn dat de uitstorting van de Heilige Geest, zoals Lucas ons dat vertelt in het boek Handelingen zó bijzonder en wonderlijk lijkt, dat het wel erg ver afstaat van onze alledaagse werkelijkheid.
Daar komen wij toch nooit aan toe, ons leven is daar toch veel te gewoon voor?
Maar als we zo denken, missen we de boodschap van Pinksteren.
Want daarin gaat het er juist om dat in ons hele gewone leven Gods Geest merkbaar en voelbaar kan worden.
En daarbij hoeft het niet te gaan op grootse en spectaculaire dingen.
Het belangrijkste is dat we geïnspireerd worden door Gods Geest om het vol te houden in ons leven en de moed niet te verliezen.
Om te blijven dromen, zoals de profeet Joël daarover vertelt: ‘Oude mensen zullen dromen dromen en jongeren zullen visioenen zien.’
De voorbeelden kunnen we soms heel dichtbij ontdekken.
Iemand die pas zijn of haar partner heeft verloren, en ondanks het grote verdriet toch probeert weer iets van het leven te maken.
Iemand die een moeilijke weg moet gaan door ziekte of teleurstelling, maar die toch de positieve dingen blijft zien, zoals het meeleven van andere mensen.
Of iemand die zich blijft inzetten voor een naaste in nood, ver weg of dichtbij, ook al is er weinig uitzicht op verbetering.
En zo zijn er nog wel meer voorbeelden te bedenken van mensen die veel geestkracht laten zien.
Je vraagt je dan wel eens af: Hoe zijn mensen tot zoveel in staat, waar halen ze de moed, de inspiratie vandaan?
Ook in de kerk komen we dat soort voorbeelden gelukkig tegen, mensen die erin blijven geloven en zich enthousiast inzetten voor kerk zijn in deze tijd, in onze eigen omgeving.
Terwijl het in deze tijd niet zo gemakkelijk is om kerk te zijn, er zijn vaak zoveel andere, drukke bezigheden.
Dat geldt vast en zeker ook voor ons.
De vraag is: Hoe kunnen wij dan toch geïnspireerd blijven en de Geest van God laten doorwerken in ons gemeente-zijn?
Hoe kunnen we de geestkracht bewaren en de moed erin houden?
Het verhaal over Pinksteren uit Handelingen 2 laat ons iets van dat geheim zien, en vertelt wat er gebeurt met de volgelingen van Jezus als Gods Geest over hen komt.
De tijd tussen Pasen en Pinksteren was voor hen een tijd van rijping en groei, waarin ze moesten leren zonder Jezus verder te gaan en zelfstandig te worden in hun geloof.
Maar Jezus heeft hen beloofd dat ze niet alleen zullen blijven, dat de Geest zal komen om hen te helpen.
Daarom zien ze uit naar de komst van de Geest.
Vijftig dagen na Pasen is het dan zover, in het Grieks heet deze dag: ‘Pentekoste’, dat betekent ‘vijftig’, daarvan is de naam ‘Pinksteren’ afgeleid.
Op deze Pinksterdag hebben de volgelingen van Jezus zich verzameld in Jeruzalem.
Zij zijn niet de enigen die daar naar toe gekomen zijn.
Overal vandaan zijn Joden opgetrokken naar Jeruzalem om te vieren hoe het volk Israël zich vroeger heeft verzameld rond de berg van God om de Wet, de Thora, te ontvangen.
Toen is duidelijk geworden dat God opkomt voor een volk in nood, voor mensen die worden onderdrukt, maar om in vrijheid te kunnen blijven leven is het nodig je aan de regels van God te houden.
Tegelijk vieren de Joden op deze dag ook een oogstfeest, ze danken God voor de vruchten die geoogst kunnen worden.
Op die dag, waarop zoveel mensen in Jeruzalem bij elkaar zijn, hebben de leerlingen van Jezus een hele bijzondere ervaring.
Er wordt verteld dat er een hevige windvlaag is die het huis waar ze zijn helemaal vult.
En er verschijnen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten.
Wind en vuur zijn tekenen van Gods aanwezigheid.
Er staat nadrukkelijk dat de vlammen van de Geest zich op ‘ een ieder’ zetten.
Dat betekent dat de Geest aan een ieder persoonlijk gegeven wordt, aan iedereen zoals hij of zij is, met de eigen levensgeschiedenis, de eigen talenten en mogelijkheden en de eigen plek in de wereld.
Niemand wordt dus overgeslagen bij de gave van de Geest.
Het is niet zo dat alleen hele bijzondere mensen daarin kunnen delen, iedereen ontvangt de gave van de Geest.
Op alle volgelingen van Jezus daalt de Geest neer, en daardoor komen ze in beweging.
Ze blijven niet meer binnen in huis zitten, maar ze komen naar buiten, de deuren en ramen gaan open.
Op het Pinksterfeest zien we de beweging van binnen naar buiten..
Als je door de Geest, door de adem van God, bent aangeraakt, kun je niet meer alleen op jezelf, op je eigen groep gericht zijn.
Dan wil je je eigen ervaring van de geestkracht en de warmte die je voelt doorgeven aan anderen.
Pinksteren is dan ook het begin van de zending, het begin van de kerk.
De leerlingen beginnen te spreken in verschillende talen, zoals hun door de Geest wordt ingegeven.
En dan gebeurt het grote wonder: alle mensen van verschillende nationaliteiten  die in Jeruzalem bijeen zijn kunnen hen verstaan en voelen zich aangesproken door de blijde boodschap van Gods grote daden.
We zien hier de omgekeerde toren van Babel, nu is het niet meer ieder voor zich, maar samen met elkaar.
Mensen worden door de Geest met elkaar verbonden en kunnen  elkaar verstaan.
Hoe is dat bij ons, vandaag de dag?
Het was een bijzonder gebeuren daar op die eerste Pinksterdag in Jeruzalem.
Daardoor kregen de mensen nieuwe moed en inspiratie om door te gaan en de liefde die Jezus had laten zien te delen met anderen.
Maar we moeten dat, denk ik, niet zien als een eenmalig gebeuren.
Want het ervaren van de Geest is iets wat nog steeds kan gebeuren en gelukkig ook gebeurt.
Het is niet vaag en ongrijpbaar, maar wordt concreet in het leven van mensen.
Het is dan wel belangrijk dat we, net als de eerste volgelingen van Jezus, open staan  voor die Geest.
Dan kan er ook iets met ons gebeuren.
En kunnen we de geestkracht van God voelen, waardoor we de moed erin kunnen houden.
Daardoor kunnen we ook enthousiast worden om niet alleen op ons onszelf, onze eigen kerk, gericht te zijn.
Maar om ook anderen in de liefde van God te laten delen.
De vraag is: Wat voor invloed heeft de Geest op ons, in ons leven van alledag?
Dat is niet altijd even duidelijk.
Misschien hebben we niet zoveel moed en inspiratie door alles wat we op dit moment meemaken in ons leven of in de wereld om ons heen zien?
Misschien lopen onze goede bedoelingen stuk op de traagheid en het gebrek aan interesse van anderen?
Misschien hebben we ook helemaal niet zoveel vertrouwen in onze eigen mogelijkheden en talenten?
Maar toch zijn we allemaal hier om het Pinksterfeest te vieren, de adem van God te ontvangen.
De Geest die van ons nieuwe mensen kan maken.
Natuurlijk is daarmee de moedeloosheid en de dorheid niet meteen verdwenen en worden we niet in één keer heel bijzondere mensen die fantastische dingen doen.
Maar dat hoeft ook helemaal niet.
Het gaat erom dat we niet in onszelf gekeerd blijven zitten, dat we niet de moed opgeven en niets meer van het leven verwachten.
Want dan staan we niet open voor de Geest en is het ook heel moeilijk om geestkracht te voelen.
De Geest kan juist voelbaar en merkbaar worden in kleine tekenen.
Als we oog blijven houden voor de mooie dingen, de liefde van mensen om ons heen.
Als we zelf in beweging komen om betrokken te zijn bij anderen.
Dan kunnen we ook ervaren dat we de ander verstaan, ook al is die heel anders dan wij.
De taal van de liefde doorbreekt alle grenzen.
Door de Geest kunnen we ons met elkaar en met anderen verbonden voelen, de Geest maakt één wat is verdeeld.
Ook voor ons als gemeente is dat belangrijk.
We kunnen ons in alle verscheidenheid door Gods Geest laten inspireren.
Zodat we niet alleen van onszelf uitgaan, maar ook open staan voor anderen.
En dat we daarbij ook verder kijken dan onze eigen kerkgrenzen en Gods liefde willen delen met mensen buiten de kerk.
Het Pinksterfeest is helemaal niet vaag en zweverig, het is juist heel duidelijk en concreet.
Als wij ons hart daar maar voor openen en de Geest maar laten doorwerken in ons leven van alledag.
Zoals het volgende gedicht van ds. Evelijne Swinkels-Braaksma ook heel mooi onder woorden brengt:

 ‘Pinksteren … is van binnen opengaan’

Pinksteren is openstaan
voor je zachte krachten,
is van binnen opengaan
niet langer willen wachten.

Pinksteren is dromen dromen
en steeds weer geloven
dat er vrede ooit zal komen
als een bries van boven.

Pinksteren verzet zich luid
tegen stemmen van geweld,
spreekt zich duidelijk uit
daar waar macht het wint en geld.

Pinksteren waait als die wind,
die ons steeds laat weten
dat liefde alles overwint
ook als wij dat vergeten.

Pinksteren is het elke dag
als wij die wereld bouwen,
waarin iedereen wonen mag
op basis van vertrouwen.

Gisteren, vandaag en morgen,
kan het Pinksteren zijn
als wij mensenkinderen zorgen
voor elkaar, wij, groot en klein.

AMEN

Wilt u per e-mail reageren; klik daarvoor HIER