PAASZONDAG 20 APRIL 2025 OM 9.30 UUR IN WESTERGEEST

De dienst is te volgen via: https://www.kerkomroep.nl/#/kerken/11138

Thema van de dienst: ‘Een nieuwe dag’

Lezingen uit de bijbel: Jesaja 51: 9-11 en Johannes 20: 1-18

Beste jongeren en ouderen,
samen gemeente van Jezus Christus,

Vandaag vieren we Pasen, het feest van de opstanding.
Een nieuwe dag is aangebroken.
De dood heeft niet het laatste woord.
En dus kunnen we vrolijk zijn en zingen van vreugde.
Maar voelen we ons vanmorgen ook ècht zo blij en gelukkig ?
Of kunnen we dat misschien niet ervaren, door alles wat we meemaken en om ons heen zien?
Is er eigenlijk wel iets te merken van uitbundige blijdschap ?
Worden we persoonlijk ècht geraakt door het Paasverhaal?
Het roept misschien bij ons wel heel veel vragen op.
Want wat merk je er nu eigenlijk van in het leven van elke dag?
In de praktijk valt het duidelijk niet mee om met Jezus  op te staan tot een nieuw leven.
Hoe kunnen wij in de opstanding geloven, als we zoveel dood en verderf om ons heen
zien ?
Bijvoorbeeld in Gaza, Oekraïne en Soedan, waar zoveel mensen omkomen door bruut geweld, en ook in ons eigen land waarin de gerichtheid op het eigen belang zo sterk is.
Hoe kunnen wij het Paasfeest vieren, als we ons bedreigd voelen door alle leed en
verdriet van de wereld ?
Vaak lijkt het of de toestand in de wereld tegenwoordig veel slechter is dan vroeger,
maar terug in het verle­den kunnen we ook niet.
De verleiding is vaak groot om het te zoeken in wat vertrouwd en zeker is.
Dat lijkt heel wat beter dan de onzekere weg van de vrijheid.
Zoals ook Maria op de Paasmorgen op zoek is naar het lichaam van haar Heer, die ze zo graag bij haar wil houden.
Maar dat kan niet, want Hij leeft en ze kan Hem niet vasthou­den.
Zo willen ook wij misschien graag precies weten wat er met Jezus gebeurd is, willen we graag duidelijkheid.
Daarmee gaan ook wij op zoek naar zekerheden die ons verlossen van de twijfels en de angst.
Maar die krijgen we nu één keer niet.Maak dat het misschien lastig om echt de vreugde van Pasen te ervaren?
Is het daardoor moeilijk te geloven in de opstanding?Hoe vinden we dan een uitweg uit de beklemming, uit alle vragen en onzekerheid?
Hoe kunnen wij kiezen voor het leven en de dood achter ons laten ?
Dat vertelt ons het verhaal uit het Johan­nes-evangelie.
Er is maar één mogelijkheid om verder te komen, om ons niet te laten verleiden door valse zekerheden en het verleden, om het donker en de dood, achter ons te laten.
Dat kan alleen, als we ons laten roepen en opstaan om op weg te gaan, het leven tegemoet.
Dat is lang niet altijd gemakkelijk weg, want we weten niet waar we terecht zullen komen.
Op die weg ontmoeten we ook pijn en verdriet, twijfels en angst.
Maar als we daar doorheen durven gaan, dan ontmoeten we ook blijdschap en geluk, vriendschap en liefde.
Alleen als we ons laten roepen door God, kunnen we de dood achter ons laten.
Zoals Maria in de tuin bij haar naam wordt geroepen en zich dan omkeert en Jezus herkent als haar Meester.
Een stem roept Maria tot geloof in de levende God.
Geloof in Hem ontstaat niet door wat je ziet, je ziet dan immers alleen maar een muur van water.
Zoals het volk Israël die zag, toen het bevrijd was uit Egypte.
Maar ze hebben ervaren dat God een weg baande door de zee.
Zoals de profeet Jesaja daarover vertelt in het gedeelte dat we hebben gelezen.
Er was dus meer dan dat ze zagen.
Maria zag eerst alleen maar dat Jezus was gedood en dat zijn  lichaam ook nog uit zijn graf was weggehaald.
Maar geloof berust niet op zien, maar op het geroepen worden.
Jezus verklaart Maria zijn liefde door haar naam te noemen.
Zo mogen ook wij ons laten roepen door de stem van Gods liefde, in ons hart, in een medemens.
We komen in het leven dan wel lijden en dood tegen, maar dat heeft niet het laatste woord.
We zijn gekend en bemind.
En daar blijft het niet bij.
Maria kan Jezus niet vasthouden en moet weer verder gaan.
Het gaat dus niet om passiviteit, om ‘stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw.’
Het gaat juist om actieve deelname, om zelf op te staan en op weg te gaan in het
vertrouwen dat God meegaat.
Maria moet op weg gaan om te vertellen van haar geloof in Jezus als de levende Heer.
En dat geldt ook voor ons, zoals we hier in de kerk zitten.
Als we het bevrijdingsverhaal, het Paasverhaal zien als iets wat in het verleden gebeurd is, dan heeft het geen betekenis voor ons, dan worden we er niet koud en warm van.
Dan raakt het ons niet persoonlijk in ons leven van elke dag.
Maar het gaat er juist om dat we de opstanding (opgestane Heer) niet in het verleden, maar op de eerste plaats in het heden zoeken.
En dat ons leven van vandaag erdoor in beweging komt.
Alleen in ons léven kan de opstanding zichtbaar en herkenbaar worden.
Dat Jezus leeft wordt niet bewezen door het feit, dat in een verleden een graf leeg aangetroffen is of dat heel vroeger mensen Hem gezien hebben.
Een heel wat overtuigender teken, dat Hij werkelijk leeft, is dat er nog steeds mensen door Hem worden aangesproken en met hun eigen leven voor Hem durven in te staan.
Dat mensen zich door Hem laten roepen en hun zekere bestaan achter zich durven te laten om de onzekerheid, maar daarmee ook het leven tegemoet te gaan.
De vraag is dus of wij dat aandurven, of wij Jezus durven binnen te laten in ons leven en niet bang zijn voor de echte vreugde.
Pas als wij weten wat het betekent dat de dood is teniet gedaan, pas dan kunnen wij ook écht gaan leven.
Het probleem is vaak dat wij willen vasthouden aan ons veilige, zekere bestaan.
Maar daarmee lopen we de èchte vreugde mis.
Nu moet er wel worden bij gezegd dat leven met Jezus niet betekent: de werkelijkheid ontkennen.
Juist in het Paasverhaal wordt heel duidelijk dat er muren zijn waar je tegen op kunt lopen, lasten die als een zware steen op je drukken en dat er graven zijn waar je tegen aan kunt kijken.
Maar de Paasboodschap vertelt: en toch is er een weg, daar dwars doorheen, naar de toekomst.
Jezus is die weg gegaan, en Hij is er door gekomen !
En dat kan ons de moed geven het vol te houden en met Hem op weg te gaan naar een nieuw leven.
Vooral als we verdrietig en verslagen zijn om wat ons overko­men is.
Pasen betekent: het verdriet is er wel, maar mijn leven heeft zin, omdat God mij roept en me nodig heeft.
Misschien denken wij wel vaak alleen dat wij God nodig hebben, maar we vergeten dan dat God ook ons nodig heeft.
En als we ontzet en verbijsterd aankijken tegen alles wat er in de wereld gebeurt, alles wat gruwelijk en onredelijk is, dan mogen we weten wat Pasen betekent.
Namelijk dat de puinhopen er wel zijn, de ruïnes, alle grote en kleine ellende, maar dat Gods licht sterker is dan het donker.
Daarom kunnen we het zèlf niet opgeven, – er zijn nog steeds dingen te doen.
En er zijn gelukkig genoeg positieve voorbeelden van mensen die opstaan tegen onrecht en geweld.
Een mooi voorbeeld kwam ik tegen in de persoon van de vrouwelijk rabbijn Sharon Brous in Los Angelos.
Sinds 7 oktober 2023 gaan veel van haar preken over de aanval van Hamas en de oorlog in Gaza. 
Ze verkondigt een humane boodschap en wil geen partij kiezen.
Het begint met wat ze haar diepste spirituele waarheid noemt: ieder menselijk leven is kostbaar – en dus is ‘de dood van iedere onschuldige een morele ramp’.
Ze zegt:
We hoeven niet te kiezen
tussen de een of de ander.
Of je gelooft dat ieder mens
een beeld van God is,
of je geeft niets om menselijk leven.
Wij kunnen van haar leren om op te staan tegen onmenselijkheid.
Pasen betekent dus niet: rustig inslapen, maar Pasen betekent wel: in opstand komen tegen alles wat ons omlaag haalt.
Opbreken uit de benarde positie waarin je terecht gekomen bent en op weg gaan, door lijden en strijd heen, maar in navolging van Jezus.
Waardoor je leven zin krijgt en je de èchte vreugde proeft.
Het enige wat je hoeft te doen is te luisteren naar de stem van Christus in je eigen hart en je openstellen voor Zijn liefde.
Hoe dat kan?
Door het Paasverhaal te betrekken op je eigen leven.
We worden nu, vandaag, bij onze naam geroepen, en mogen er zijn zoals we zijn, met onze teleurstelling en verdriet misschien, maar ook met ons verlangen en onze hoop.
We kunnen worden aangesproken in onze situatie van dit moment.
Em dan ook geraakt worden en ervaren dat Pasen nog steeds gebeurt in ons eigen leven, in de ontmoeting met elkaar.
Zo kunnen we samen als opgestane mensen op weg gaan, in navolging van Jezus.
Het kom erop aan dat het verhaal van de opstanding gaat leven op dit moment, in de wereld van vandaag, in ons dagelijkse bestaan.
Dan het onze eigen werkelijkheid worden.
Pas dan kunnen we ècht Pasen vieren en vrolijk zijn.
We merken het als we ons laten roepen bij onze naam en opstaan tot een nieuw leven
in navolging van Jezus !           
Zoals zo mooi staat in een lied van Huub Oosterhuis, lied 809:
‘Blijf niet staren op wat vroeger was,
sta niet stil in het verleden.
Ik, zegt Hij, ga iets nieuws beginnen,
het is al begonnen, merk je het niet ?’

AMEN

Wilt u per e-mail reageren; klik daarvoor HIER